Öncelikle belirteyim ki,  peşinden koştuğumuz şeyin adı; “asubay hakları”dır. Ne Ahmet'in hakkıdır ne Mehmet'in... 

Ne 1 inci derecedekilerin ne 4 üncü derecedekilerin...

Ne tek başına İstanbuldaki Asubayların ne de Hakkari’deki Asubayların...

Topyekün bir camianın adıyla anılır peşinde koştuğumuz şey.... 

“Asubay Hakları...”

Haklarımızı alıncaya kadar; “TEMAD uyuma, haklarımızı temin et!” diye sürekli olarak ayar verenler, haklar temin edilince bu defa da teşekkür etmek yerine; “zaten vereceklerdi”  demeyi tercih ettiler.

Bir de kendi cebine bir getirisi yoksa kazanımları; “sıfır getirisi oldu” diyerek yorumladılar.

Oysa haklar, “asubay” statüsünün cebine kazanım sağladı. Kimi haklar cebine, kimi haklar yüreğine, kimi haklar onuruna, haysiyetine kazandırdı.

Şöyle ki;

1/4 hakkı temin edilince, 1/4 hakkına ulaşamayan meslektaşlarımız içinden; “bana ne ben 3 üncü derecedeyim, 2 inci derecedeyim, beni ilgilendirmiyor ki” dediler. Halbu ki bu hakkın alınmasına; “asubayım” diyen herkesin sevinmesi gerekirdi. AYM (Askeri Yüksek İdare Mahkemesi) bu hakkın istendiği davalarda; “sürekli olarak asubayların statüsü bu hak için uygun değildir” diye cevap veriyordu. AYM, haklarımızı verdirtmemek için;  “asubay” sıfatını, “asubay” statüsünü gerekçe yaparken, bizzat o statüde bulunalarımızın bir kısmı, kendi cebine giren yoksa, “bana ne ondan bundan” demeyi tercih ettiler.

İntibaklar temin edilince bu defa da 1 inci derecede olan bazı meslektaşlarımız; “bana ne intibaklardan, ben 1 inci derecedeyim, TEMAD gitsin 2 inci derecedekilerin derneği olsun” diye sonuç çıkardılar yorumlarında... Halbuki bu haktan kademeli olarak 107 bin “assubay” sıfatlı kişi faydalanmıştı. “Subaylar” için yapılan işlem, tam 13 yıldır Assubaylar” için yapılmıyordu. Neden yapılmıyordu? “Ahmet’e”, “Mehmet’e” diyerek değil, “Assubaya” diyerek yapılmıyordu.

Sekiz yıldır polis emeklilerine, MİT mensubu emeklilelrine verilen 100.00 TL Denge Tazminatı, ne Subaya (binbaşılıktan emekli olanlara, makam tazminatı almadıkları için) ne Asubaya ne de Uzmanlara verilmiyordu. Bu hak da temin edilince çalışan arkadaşlarımızdan bazıları; “bana ne emeklilerin aldığından” diye yorumladılar konuyu... Hatta “100.00 Tl'ye kendinizi sattınız” diye hakaret edenlerimiz bile oldu. Sanki 100.00 TL alınınca diğer haklarımızı takip etmekten vaz geçmişiz gibi... Halbuki adım adım, istikrarlı bir sabırla kazanılıyordu bütün haklar.

Bu kez çalışanlara uygulanan mecburi hizmetin adaletsizliği hususundaki talebimiz karşılandı ve “1 yıl okuyana da 15 yıl, 4 yıl okuyana da 15 yıl mecburi hizmet mi olurmuş?” söylemlerimiz karşılık buldu ve mecburi hizmet süresi de 10 yıla düşürüldü. Bu konuyu da, sıfatında “asubay” olduğu halde emeklilerin bazıları; “bana ne mecburi hizmetin düşürülmesinden, ben emekliyim” diye yorumladılar.

Biraz önce, “çalışan emekli askerlere” verilmeyen 100.00 TL ile ilgili olarak Muğla TEMAD Başkanımız Halil Ergenli’nın bu konudaki talebini içeren dilekçeye SGK’ tarafından olumlu cevap alındığını ve “bundan böyle SGK’ya dilekçe verildiği takdirde çalışan emeklilerin de bu hakkı temin edebilecekleri müjdesini mutlulukla öğrenmiş bulunmaktayım.

Bu çok güzel haberin altına bile; "100 Tl sanki çok para mı?” diye yazıp sevincimize darbe vurmak düşüncesinde olanlarımız var.

Bu davayı sürdürürken, kazanılmış onca hakkın hiç birisinden istifade etmemiş olan İl Başkanı konumunda olanlarımız vardı. Onlar; "bana hiç bir getiri sağlanmadı, o halde davayı sürdürmeyi terk ediyorum" demediler. Bunlardan birisi de Muğla TEMAD Başkanımız Halil Ergenli idi. Ben hep; "hiç bir hak kazanmayan İl Başkanları bile var" diyerek Sayın Ergenli'yi buna örnek gösteriyordum. Ama artık bu konumunu kaybetmiş bulunmaktadır, hiç değilse 100.00 TL hakkını elde etmiş durumdadır.

Şaka bir yana, konuların altına; bir dakika düşünüp öyle yorum yapılması halinde, daha sağlıklı ve isabetli sonuçlara varabileceğimizi düşünüyor, saygılar sunuyorum.

Tayyar Yıldırım